Hayatımın yarısından fazla geçirdiğim öncesi sınıf arkadasım olan daha sonrası hayatımın ortağı olan ve dahada en önemlisi 3 canın ortağı eşime savascı ruhunu dahada hırslandırma adına....Bizim hikayemis 2002 mart ayında basladı .Herhangi bir gündü bizim için doğan güneşle beraber .Ogun günesin batmasıyla beraber haytımızın da gunesı batmıstı.Nöbet gecirmıstı.Akebinde tetkitler öncesi epilepsi teşisi ile yıkıldık arkasında 15 gün sonrası prof.dc.dr. Nurcan Özdamar ın tanısı sol frontal konusma merkezin üstünde bulunan tumor.Mr. kontrolerın ardında 2003 agostos ayında mecbur kaılınan amiliyat .Patoloji astrositom GRD II.Ameliyat başarılı geçmiş ve bunun sonucunda 15 gun sonra insaatına gıttı.İkinci amiliyata kadar hicbir sorun yasamadan sankı o hıc amılıyat gecırmemıs gıbı davranarak 6 yılımızı gecırdi.Ben ise 7x24 her an gene savasması gerekecek o nuks durumu yasaması korkusuyla gecırdım.Olumsuzluktan nefret eden biriyim o korkumu bu yönde degerlendırmeyın.Benımkısı herseyın bılıncınde olmaktı.Birgun kapımızı tekrar calıcaktı.Bu gecen sımdıye kadar olan surecte dalga konusu kımı zamanda acıma duygusuna yol acıcak Beyın Tumoru bılgılıerımdı .Hayatın zaten paylasımıda bunu gerektırmezmı?Sımdı asıl sorgulamak ıstedıgım Tumorun neden 6 seneyı buldu nuks olması?Esimin kendisine hic dikkat etmemesimi ?Korkumum basımıza gelmesimi?burda dusunce gucuyse hergun rehabilite etmemize ragmen ?istatistikler astrositom icin dediklerimi?....Bunları ileryeyen yazılarımda paylasmak ümidiyle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder